Çocuklar ve Yeni Yıllar

Gelişmelerden anında haberdar olmak için Google News'te Paradurumu'na abone olun

Paradurumu'na Google News'te abone olun

Abone Ol

2020 yılı insanlık adına kötü bir yıl oldu. 2021 ve sonrasının da ucu açık. Ne olacağı belli değil. Ortalıkta bir yığın düşüntü ve vuruntu var. Her kafadan bir ses çıkıyor. Uzmanların, otoritelerin, bilim insanlarının bile birbirleriyle uzlaşmaz görüşleri sıradan insanları daha da çaresiz kılıyor. İnsanlar korku ve kaygı yaşıyor. 

Ele gelmez, göze görünmez bir virüs, koca insanlığı esir aldı. Onu istediği gibi biçimler oldu adeta. Evlerinden dışarı çıkamıyor insanlar. Çocuklarının başlarını bile okşayamıyor ebeveynler.  Dedeler, nineler torunlarına hasret. El ele tutuşup gezen sevgililer bile korku içinde. Salgın ve bulaş aman tanımıyor; bazen bir dost, bazen bir eş, bazen bir görevli ile yer değişiyor.

Olayın ekonomik boyutları da farklı değil. Çalışamıyor, işe gidemiyor, üretemiyor insanlar. Ama tüketmek durumundalar; dengeler şaştı, birikimler tükendi. Borç-harç içinde insanlar. Koca koca devletler bile paylarını aldılar bu yıkımdan. Yığınların, kitlelerin sorumluluğunu sırtlarında taşıyan devasa örgütler, organizasyonlar bunlar. Ancak onlar da zorlanıyorlar.  Bir devletin güçlü ve güvenli oluşu bu zamanlarda belli oluyor. 

Ancak bütün bunlara rağmen karamsar olmamak gerek. İnsan, geçmiş tarihinde, bunun gibi ne badireler atlattı. Salgınlar, kırımlar, doğal afetler, savaşlar, kıtlıklar bilmediği şeyler değil insanoğlunun. Her defasında bunların üstesinden geldi ve bu savaşımlardan daha da güçlenmiş olarak çıkmasını bildi. Kısa bir süre sonra bu virüsün de üstesinden gelecek… 

İnsanlık hep umut dolu olacaktır ve bu umut onun varoluş gereğidir. 

Bugün, yeni yıla ve yıllara umutla yürümek gerek. Çünkü insanoğlu hep bunu yaptı. Umudunu hiçbir zaman yitirmedi. ‘İki ileri bir geri’ içinde oldu ama daima ileri gitti. Mağara kovuklarından çıkıp, uzayın derinliklerinde yıldızların fatihi olmayı bu şekilde becerdi. İnsan bu haliyle; evrende, kendi kaderinin ve kendi saadetinin demircisi olmuştur. İnsanın dışında hiçbir varoluş bu üstün ayrıcalığa sahip değildir. 

İnsanoğlunun en güçlü yanı kendini üretmesidir. Umudu da bu yüzdendir. Varoluşunda bir paradoks yaşar insanoğlu. Onun fizik olarak en güçsüz ve en korumasız olan bebeklik ve çocukluk evresi, aslında varoluş açısından, soyunun devamlılığını sağlayan, en güçlü evresidir. Kanaatimce insanın en güzel çağı da bebeklik ve çocukluk çağıdır. 

Bu devrede insan yavrusu çok güzel ve pek durudur. Olduğu gibi sıcacık ve sevgi doludur. Ebeveynlerin yaşam pınarı ve umut toplarıdır. İnsan yavrusunun bu bebeklik-çocukluk hali, insan sevgi ve umudunun somutlaşmış en doruk noktasıdır. Yılları bu sevgi ve bu umutla aşarak, gelecek yeni yıllara bu sayede ulaşır insanoğlu. Dolayısıyla insanları hayata bağlayan, onlara yaşama sevinci ve mücadele gücü veren çocuklardır. Umut hep onlarla vardır ve onlarla yaşanacaktır. Çünkü çocuklar sevgi ve umudun mabedidirler. İnsan yavrusu bu evrede sevginin de umudun da en güçlü objeleridir.  Bu yüzden,  yıllar ve gelecek yeni yıllar (yaşam) çocuklarla anlam kazanır. İnsanlık hep umut dolu olacaktır ve bu umut onun varoluş gereğidir. 

Yeni yılın arifesinde kaleme aldığım bu yazıyı yukarıdaki nedenlerle, bir dede olarak, çocukla armağan etmek isterim. Her birine sağlıklı, mutlu ve başarılı bir gelecek temenni ederim. Bu vesileyle de sevgili okurların yeni yıllarını kutlarım. 

Aralık 2020 – Marmaris