Parasız yaşamak mümkün

1942 doğumlu Heidemarie Schwermer 20 yıl öğretmenlik yaptıktan sonra işi bıraktı ve psikoterapist oldu. İki çocuğu üç torunu olan Heidemarie, bir sabah ev sahibini arayarak, oturduğu daire için kira ödemeyeceğini söyledi. Taşınacak başka bir evi de olmayan Heidemarie, neredeyse tüm eşyalarını ve mobilyalarını komşularına dağıttı ve kendisi için ihtiyacı olacağını düşündüğü eşyaları koyduğu bir bavul hazırladı.

O kadar rahatlamıştı ki, eşyasız, bomboş dairesinde mutlulukla dans etmeye başladı.

Bu yaptıklarını duyanlar onun akıl sağlığını kaybettiğini düşünüyorlardı ama işin aslı öyle değildi. Heidemarie bir deney yapmaya karar vermişti: para veya eşya olmadan yaşamak. 

Heidemarie Schwermer, deneyine başladığı gün 53 yaşındaydı. 

“İnsanlar maddi dünyayla çok fazla ilgileniyor - para, mallar… Tonlarca zaman ve enerji harcıyorlar. Ve aslında gerçekten ne kadar az paraya ihtiyaçları olduğunun farkında değiller! Ben başka bir yaşam tarzının mümkün olduğunu kanıtlamak istedim. ”

Heidemarie'in tüm eşyalarını dağıttıkran sonra yapacak küçük bir işi kalmıştı: parasız yaşamayı öğrenmek.

Önce kendisine yaşayacak bir ev bulması gerekiyordu. Psikoterapist olan Heidemarie, arkadaşlarına, ücretsiz terapi seansları vermek karşılığında evlerinde yaşamayı teklif etmeye karar verdi. Ancak kısa sürede evinde bir terapistle yaşamak istteyen pek de fazla insan olmadığını gördü. Yeni bir şey bulmalıydı...

Heidemarie kalacak oda karşılığında evlerin camlarını silmeye başladı. Bu kez becermişti. Yaptığı işlerin popüler olmasıyla, çalışarak temel ihtiyaçlarını karşılamayı öğrendi. Tek ihtiyacı olan insanlara en çok ihtiyaç duydukları hizmetleri sunmaktı. Başvurduğu evin ihtiyaçlarına göre kimisinde bahçede çalıştı, kimisinde, bebek baktı, kimisinde ev temizledi.

Saçlarını kestirmek için kuaförün köpeklerini dolaştırdı. Bir arkadaşı arabasıyla götürmeyi teklif etmediği sürece her yere yürüdü...

Heidemarie o günleri, “Tabii ki, ilk başlarda hiç de kolay olmadı, ama hissettiğim özgürlük duygusu buna değerdi” diye anlattı.

Deneyi beklediğinden de başarılı oldu. Bu yalnızca bir yıl da sürmedi. Heidemarie 20 yılı aşkın süredir parasız yaşadı. Ve bu yaşam tarzı ona çok büyük bir keyif verdi.

Bir evi yok. Tüm eşyaları bir valize sığıyor: bir kaç parça kıyafet, üç çift ayakkabı, bir kitap, biraz makyaj eşyası ve gözlükleri. Alışveriş yapmıyor. İnternet ve telefonu arkadaşlarının evinde kullanıyor, elbette önce sınırsız limitleri olup olmadığını sorduktan sonra...  

Heidemarie, deneyine başlarken acil bir duruma karşı yanına 200 Euro almış. Ve o paraya hiç dokunmadı.

HEM PARASIZ YAŞADI HEM DE SEYAHAT ETTİ

Heidemarie'in düşünceleri hiç de bir temele dayanmıyor değil. Bu şekilde parasız bir yaşam tarzı giderek daha popüler hale geldi. Bazı gazeteciler Schwermer’in parasız yaşam deneyiyle ilgilenmeye başladı ve hikayesini radyoda paylaştı. 

Heidemarie, televizyonlardan ve bir çok üniversiteden konuşma davetleri aldı. Bu davetler sonrası yalnızca parasız yaşamadı, tek kuruş harcamadan sık sık seyahat de etti. Davet edenler hem uçak veya tren biletini, hem de kalacak yeri ayarladı. Ancak Heidemarie restorana gitmeyi sevmediği için onu yemeğe çıkaramadılar.  

Schwermer uzun zaman önce ev işleri yapmayı bıraktı. Artık yalnızca parasız yaşamak üzerine seminer ve dersler veriyor. Buna karşılık da yatacak yer ve yiyecek gibi temel ihtiyaçlarını aldı.

Heidemarie, “Dünya, aslında ihtiyacınız olan her şeyi paranız olmadan da karşılayabilmeniz üzerine kuruldu'' dedi. Deneyinin sonucu da tamamen bunu destekliyordu.

EMEKLİ MAAŞINI ALIP DAĞITTI

Heidemarie yıllar sonra emekli maaşı almaya hak kazandı. "Önceleri bunu almamayı düşündüm. Ama sonra fikrimi değiştirdim ve almaya karar verdim. Alıyorum ve parayla yaşamanın önemine inananlara veriyorum" demişti. 

Heidemarie 1994 yılında Almanya'nın ilk değiş tokuş zinciri olan “Ver ve al Merkezi”ni kurdu, hakkında Parasız Yaşamak (Living Without Money) adlı bir belgesel de çekildi.

İYİ YÜREKLİ HEİDEMARİE

İyi yürekli Heidemarie, 2016 yılının Mart ayında hayata gözlerini yumdu.

Geride, parasız yaşam tecrübesini paylaştığı bir kitap bıraktı. Yayıncısına ise, satışların tüm gelirlerini hayır işlerine bağışlaması talimatını verdi. Böylelikle, tek bir kişi mutlu olacağına, sayısız insanı mutlu edebilmek mümkün olacaktı.