Para Olimpiyatları-2 - 11.08.2011

Dünyada ne yaparsak yapalım başarıya hedefe ulaşmak için kurallarımız aynı ister girişimci, ister hukukçu, ister öğrenci, ister sporcu olalım benzer kurallar devreye giriyor.

Bu hafta sonu sona erecek dünyanın en önemli ve en büyük spor organizasyonu olan olimpiyatlar da böyle. Sizlerle gecen hafta 2012 Londra Olimpiyatlarindaki izlenimlerimi paylaşmış ve finansal hayatımıza para durumumuza bir olimpiyatçı gibi bakacağımızı söylemiştim. Haydi başlıyoruz.

Hedef: Olimpiyatcıların hedefleri net, gerçekçi ve bu hedef, hayatlarındaki çıpa. Hatta öyle ki, bu çıpa onları hayatın inişleri çıkışlarına karşı güçlü kılıyor.  Örneğin, Annesini ve babasını kaybetmiş ABD’li bir atlet, intihar etmeyi düşünürken, bütün dikkatini Olimpiyatta kazanmaya yöneltmiş ve madalya almış.

Eee aslında birikim de öyle bir şey. Diyelim ki, sizin de bir ev alma hedefiniz var Ne olduğu belli ve bütçenize göre gerçekçi hedefse,  finansal hayatınızdaki çıpa oluveriyor… Her an o hedef, diyelim ev alma hedefi beliriyor gözünüzün önünde. Onunla yaşıyorsunuz. Harcarken, kazanırken, finansal hayatınızda zorlanırken aklınızdaki tek şey oluveriyor…

Genç başla: Sporcular çok erken yaşlarda başlıyorlar çalışmaya. İngiliz ünlü atlamacı Daley, henüz 6 yaşındayken 2000 yılında “Ben 2012′de Londra Olimpiyatlarına katılıp madalya alacağım” deyip koyulmuş yola. Hedeflere ulaşmak için birikimin de hayırlısı erken yaşta başlayanı. Katlayarak kartopu gibi büyüyor. Örneğin, Bireysel Emeklilik Sistemi’ne (BES) 20 yaşında dahi olan biri aylık 100 TL ödediğinde emekli olunca 220 bin TL, 30 yaşında başlayan kişi ise yine 100 TL ödediğinde 106 bin TL alıyor.

Azimli ol: Kararlı sporcular, takımlar, hiç vazgeçmiyor. Bizim biletlerle erkek jimnastikçileri seyrettik. O da ne? İngiltere kazanınca salon yıkıldı sanki. Meğer İngiliz takımı, tam 100 sene sonra ilk jimnastik madalyasını kutluyormuş

Disiplin: Olimpik sporcu disiplini kimsede yok. Uzayda bile olmadığına eminim. Antrenman, antrenman, antrenman… Eee para da çalış, çalış, çalış olmadan kazanılmıyor ki…

Tutarlılık: Sporcu hedefine ulaşmak için yediğine, içtiğine, vücut yağına, gittiği yerlere her şeye dikkat ediyor. Eee siz de “Benim ev, araba alma ya da emeklilikte kimseye muhtaç olmama hedefim var” deyip her gördüğünüz ayakkabıyı alamazsınız! Aynı şey…

Sabır: Olimpiyatlar 4 senede bir yapılıyor. Koskoca 4 sene… Düşünsenize; üniversite biter. Çocuk doğar, okula gider… Öyle bir 4 sene. Ama gel gör ki, hedef olunca seneler sabırla uçup gidiyor. Küçük adımlarla başlayıp, kasları güçlendirip, çok çalışıp disiplinle yaşayıp ilerliyorsun. Finansal hedefler de öyle. 100 bin liralık ev için 25 bin lira peşinat lazım. Önce bin lira ile başlayın!

Yaptığını ölç: Sporcular her adımlarını ölçüyor ve harikalar yaratıyorlar. Biz de gelir gider bütçesi yaparak ölçebiliriz. (Ya da nereye gitti bu paralar der, dururuz.)

Psikoloji önemli: Heyecan ile performans arasında, zarif bir denge var. Çok istemek, kalbi atmak, havalara uçmak, deli gibi çalışmış olmak yetmiyor. TRT ile röportaj yapan genç yüzücü kızımız, yüzmeyi unuttuğunu, hatta bayrağı fark edemeyip birkaç fazladan kulaç attığını söyledi. Önümde jimnastikçi bir Alman, heyecandan üstünde parendeler attığı barfiksten düştü. Finansal hayatımızda da ailemizin, arkadaşlarımızın desteği çok önemli.

Utanma, hakkını ara: Bizim erkek jimnastik yarışması bitti. Açıklama “Çin 1’inci, İngiltere 2’nci, Ukrayna 3’ncü” şeklindeydi. Sevinç çığlıkları atan İngilizler ortalığı yıktı. 2 dakika sonra bir anons, Japonlar hesaplamışlar toplamada hata varmış… Biraz sonra bir baktık, asıl 2’ci onlarmış.

Evet gördüğünüz gibi, bir çırpıda finansal madalyaya ulaşmanın formülü çıkıverdi ortaya. Sorularınız, sorunlarınız için Para Olimpiyatları koçunuz olarak yanınızdayım. Siz bunu hak ediyorsunuz. Buna layıksınız.

Sağlık, sevgi ve para ile kalın.