Manhattan’da Bir Uzaylı…

Ciddi ciddi oturuyor kibarca sohbet ederken pistteki dans edenlere özenip müsaade alıp gruptan dans etmek istedim. Edebildim mi? Hayır. Hangi kızın önünde zarifçe durup ‘Benimle dans eder misin?’ diye sorsam, ‘Bu da nereden çıktı, uzaydan gelen bir yaratık mı?’ diye bakışlarla karşılaştım. Senede bir kez tertiplenen sene sonu okul çaylarındaki dansa davet ve dans ediş kalmış dağarcığımda sadece…

Merakla incelemeye başlamıştım NewYorklu gençleri, gerçekten uzaylı hissettim kendimi, demek ki Boğaziçi’nin Sarıyer’in de yetişmiş olmak onlara göre bilinmez bir insan tipi. Sonunda keşfettim; ayak ayak üstüne atmış bir kızın tabanına dokundum ayağımla, nasıl dokundumsa artık, işaret ettim tam bir emir kipi edası ile… Ve bingo! Kız dansa kalktı.

Hollandalı gençler geldi aklıma, ne kadar farklılardı. Sanki birlikte Sarıyer’de büyümüştük hatta aradığım ve ilk gençlik yıllarımda neyi aradığımı bilemediğim düzeni, güzelliği o ülkede, insan ilişkilerinde bulmuştum fazlası ile...

Bu satırları yazarken düşündüm de dansa davete ne gerek varmış ki, zaten devamlı hızlı dans müziği çalıyor ve baktığında kim kimin karşısında o günlerin figürlerini yapıyor belirsiz. Çık pistte yap figürlerini nasılsa karşında biri görünür…

Aradan sanki yarım asır geçmişti. Bir uluslararası toplantı… Toplantının lideri kadın hem çok güzel giyinmiş, dikkat çekici sade ve şık hem davranışları çok zarif. Toplantı bitiminde vestiyer önünde kadına bir şeyler söyledim, kadın aniden yüksek sesle “İşte! Zarafet bu...” deyince bütün kadınlar etrafına toplanmıştı. Ertesi gün bana bir mesaj “Fethi bey ne dediniz... Ortalık yıkılmış...” Günümüzde kayıplara karışmış demek zarafet, zarif davranışlar…   

Sarıyer’de, Boğaz sahillerinde yetişerek bambaşka güzellikler, zarafet, romantizm, duygusallık, saygılı olma gibi sahip olunan geleneksel değerlerin ne harika olduğunu bugün daha iyi anlıyorum. Özellikle de son on senedir Sarıyerli gençlik, okul ve mahalleden arkadaşlarla hemen her çarşamba öğlen sohbetlerimizde bu olgu daha da kuvvetleniyor ve şükrederek anılarımızla, sohbetlerimizle ruh ve beden sağlığımıza güzellikler katmaya devam ediyoruz.    

İlkokul çağında ilk aşkını (!) tattığını düşlersin, sonraki yıllarında, orta öğretim sıralarında başlarsın ne olduğunu pek bilemediğin içinde yükselen duygularını... Sanırım o devirdeki arkadaşlıkla bugün arasında hiç alaka yok. Mayıs ayını beklerdik koca bir yıl ‘Okul çayları tertiplense de kızları dansa kaldırıp ellerini tutabilsek’ diye... Gelecek çay partisine kadar yeterdi zaten… Hele Sarıyer-Büyükdere arasında piyasa dediğimiz yürüyüşlerde bir kızla tatlı bir şekilde göz göze geldin mi o gözlerin hayaliyle en az üç gece uyku tutmazdı bizleri...

Bugünü ise bilmiyorum, bildiğim genç erkek annelerden işittiklerim ki bunlar bize tam uzay çağından geldiğimizi anımsatmakta! Bugünün terk edilmesi, aşk acısı bile kim bilir nasıldır, var mıdır, belki gençler bir iki yorum yazarsa anlarız. Ne dersiniz gençler, birkaç eski romantik şeyler mi fısıldasam kızların gönlüne girmek için?

Zarafet, kibarlık, samimiyet, açıklık, doğruluk ilk başlıklarıdır güzelliğin. Sizce gençler? Farkındasınız sanırım kızlar anlattıklarının dinlenmesini isterler. Güzel sözler duymak da hoşlarına gider, aslında herkes için geçerli ya… Okuduklarını paylaşman, şiirler okuman onu mutlu edebilir…  

Tabii uygun zamanlarda çiçek vermeyi de ihmal etmek istemezsiniz değil mi? Cömert erkek her anlamda da cömerttir. Parayı hem tutacaksın hem de yerinde harcayacaksın, israf yok.   Cömertlik, kararında güzeldir, iyi hissettirir, kızlar cimrileri sevmez zaten… El falına bakmayı biliyorsan bu sana avantaj sağlayabilir… 

Romantizm, yaşadığımız çağda ne kadar geçerli bilmem. Aşırılık yok, önemli olan zarif ve saygılı olmak. Birisi sana ‘Çok zarifsin’ dediği zaman göreceksin içinde hissettiğin güzel duyguyu. 

Ruhunuz, iç huzurunuz, bakışlarınız güzel olsun. Bir de akılcı beslenin, o da olur.

Her daim sevgi ile sağlıkla yaşamanız ve zarif olmanız dileği ile…