Hiçbir şey düşünmemek mümkün müdür?

Kadim öğretiler, zihni, akışı hiç durmayan bir nehre benzetiyor. Düşüneceler geliyor, geçiyor, yenileri beliriyor, eskiler tekrar uğruyor, bazen de "bu da nereden çıktı şimdi?" dedirtecek şeyler beliriveriyor insanın zihinde.

Peki bu akışı, bilinçli şekilde durdurmamız mümkün mü?

Belki trafikte beklerken belki de uyumadan önce, yatakta, çoğumuz denemişizdir, "hiçbir şey düşünmemeyi". 

Beyin işleyişini inceleyen sayısız araştırmalar gösteriyor ki biz bir şey düşünmediğimizi zannetsek de bu aslında sadece bir izlenim. Yani gerçekte zihnimiz, işleyişine ara vermiyor. Doğru okudunuz, hayatta olduğumuz sürece zihnimiz bir milisaniye bile durmuyor: 7/24, gece gündüz, uykuda veya uyanık farketmeksizin, beyin sürekli kaydediyor, algılıyor, sınıflandırıyor, arşivliyor...

İnsanın şu hiçbir şey düşünmüyorum demesi bile bir düşünce. Hiçbir şey düşünmediğimi düşünüyorum düşüncesi. Ve yanılıyoruz :) 

Zihnini sakinleştirmek için yıllarca çalışmış Tibetli budist rahipler, en derin meditasyonlarda dahi zihinlerini düşünceden arındıramıyorlar, çünkü bu mümkün değil. Onlar nefeslerine odaklanarak, düşüncelerle kendilerini özdeşleştirmeden ve hiçbir düşünceye takılıp kalmadan bu akışın gözlemcisi oluyorlar.

Düşüncenin durması, ancak bu hayatımız ve beynimizin işleyişi sona erdiğinde gerçekleşiyor.

Fransız filozof Descartes'ın (1596-1650) ünlü "Düşünüyorum, öyleyse varım" sözünün bugüne kadar gelmiş olması sebepsiz değil.